Sapa Inka (quechuaSapa Inka = „der einzige Inka“ bzw. Sapay Inka = „ich, der einzige Inka“; hispanisiertÇapa[y] Inca bzw. Sapa[y] Inca) war der Titel des Herrschers des Inkareichs Tawantinsuyu.[1] Der Sapa Inka verstand sich symbolisch als „Inti Churin“ bzw. „Intipchurin“ (quechua = Sohn der Sonne) und ließ sich mit der Sonne identifizieren. Er genoss eine kultische Verehrung als übernatürlicher Gott-Kaiser.[2]
↑Lucena Salmoral, Manuel: Amerika 1492 – Portrait eines Kontinents vor 500 Jahren, München 1991, ISBN 3-517-01215-7, S. 26f Zeuske, Max: Die Conquista, Leipzig, 1992, ISBN 3-361-00369-5, S. 103 Miloslav Stingl: Die Inkas - Ahnen der Sonnensöhne, Düsseldorf, 1978, ISBN 3-430-18783-4, S. 50 Miloslav Stingl: Das Reich der Inka - Ruhm und Untergang der Sonnensöhne; Augsburg, 1995, ISBN 3-86047-212-7, S. 195f Lavallée, Danièle; Lumbreras, Luís Guillermo: Die Andenvölker - Von den frühen Kulturen bis zu den Inka, München, 1986, ISBN 3-406-31148-2, S. 336 Ebert, Wolfgang: Jäger verlorener Schätze 2 – Gold, Geisterstädte und schreiende Mumien, München, 2004, ISBN 3-492-24065-8, S. 194 Scarre, Chris (Hrsg.): Weltatlas der Archäologie, München, 1990, ISBN 3-517-01178-9, S. 222 Pleticha, Heinrich (Hrsg.): Nationen, Städte, Steppenvölker – Die Welt im späten Mittelalter, Gütersloh, 1989, ISBN 3-570-09656-4, S. 326 Boekhoff, Hermann; Winzer, Fritz (Hrsg.): Kulturgeschichte der Welt, Braunschweig, 1966, S. 540
↑Boekhoff, Hermann; Winzer, Fritz (Hrsg.): Kulturgeschichte der Welt, Braunschweig, 1966, S. 559